Μετά από αρκετό διάστημα, επιστρέφω να γράψω στο ιστολόγιο μερικές ακόμα σκέψεις...
Στο μεταξύ, οι εξελίξεις διαμόρφωσαν τις συνθήκες που με παρακίνησαν να βρω θέμα να γράψω.
Μεταξύ άλλων, η περιβόητη "Κρίση".
Πέραν από μια κοινωνική, οικονομική αλλά και πολιτική πραγματικότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να μη δεις ότι τείνει να γίνει και μια δικαιολογία: οι δομές ψυχικής υγείας που ασφυκτιούν από τις ελλιπείς χρηματοδοτήσεις και δεν έχουν καμία εξασφάλιση ή υπόσχεση για το μέλλον τους, ερχονται αντιμέτωπες και με τη μόνιμη, πλέον, εποδό ότι δεν υπάρχουν πόροι για τη μισθοδοσία και τη χρηματοδότησή τους, εξαιτίας της κρίσης.
Σύντομα, κάποιοι από εμάς θα βρεθούν άνεργοι, με την ίδια πρόφαση...
Και για να μιλήσω στη γλώσσα του επαγγέλματος, είναι τουλάχιστον αντιφατικό, αν όχι και παθογόνο το γεγονός ότι δεχόμαστε "διπλά μηνύματα", όταν καθημερινά σχεδόν μαθαίνουμε για σκάνδαλα, οικονομικά, πολιτικά και άλλα, για ιλιγγιώδη ποσά, για στήριξη των τραπεζών.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας θα υποστήριζαν υποθέτω ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι μόνο με μία κρίση, αλλά με πολλές, και όχι απλά από το φθινόπωρο του 2008, αλλά εδώ και αρκετό καιρό.
Η κρίση δεν είναι πρόσφατη και σαφώς δεν είναι μονοδιάστατη. Είναι πολυεπίπεδη και βαθιά∙ συνδέεται άμεσα με κρίση αξιών, με κρίση στις σχέσεις, με κρίση των θεσμών, των ιδεολογιών, των θρησκευτικών πεποιθήσεων, με έλλειψη στόχων, με απουσία επικοινωνίας και με την αλλοτρίωση: έχοντας απομακρυνθεί από τις πραγματικές μας ανάγκες, τις ανθρώπινες σχέσεις, απεμπολώντας αξίες, οράματα, στόχους, άμυνες, αντιστάσεις, ξεπουλώντας ακόμα και την ιδιωτικότητά μας για να συλλέξουμε αγαθά και εξουσίες που δήθεν θα μας προσέφεραν ικανοποίηση και ίσως ευτυχία και ευημερία, δεν ακούσαμε τα προειδοποιητικά σήματα ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο.
Ακόμα και να ξεπεραστεί άμεσα η κρίση στην οικονομία [δεν ξέρω πώς], πολύ αμφιβάλλω εάν θα ήταν εύκολο να γινόταν το ίδιο με τις υπόλοιπες μορφές αυτής της κρίσης.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας έχουν ίσως περισσότερη δουλειά το πρώτο εξάμηνο τού 2009 συγκριτικά με άλλες χρονιές, αλλά αυτό δε συμβαίνει μόνο λόγω του στρες ή άγχους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, όπως παρουσιάζεται στα ΜΜΕΜετά από αρκετό διάστημα, επιστρέφω να γράψω στο ιστολόγιο μερικές ακόμα σκέψεις...
Στο μεταξύ, οι εξελίξεις διαμόρφωσαν τις συνθήκες που με παρακίνησαν να βρω θέμα να γράψω.
Μεταξύ άλλων, η περιβόητη "Κρίση".
Πέραν από μια κοινωνική, οικονομική αλλά και πολιτική πραγματικότητα, είναι σχεδόν αδύνατο να μη δεις ότι τείνει να γίνει και μια δικαιολογία: οι δομές ψυχικής υγείας που ασφυκτιούν από τις ελλιπείς χρηματοδοτήσεις και δεν έχουν καμία εξασφάλιση ή υπόσχεση για το μέλλον τους, ερχονται αντιμέτωπες και με τη μόνιμη, πλέον, εποδό ότι δεν υπάρχουν πόροι για τη μισθοδοσία και τη χρηματοδότησή τους, εξαιτίας της κρίσης.
Σύντομα, κάποιοι από εμάς θα βρεθούν άνεργοι, με την ίδια πρόφαση...
Και για να μιλήσω στη γλώσσα του επαγγέλματος, είναι τουλάχιστον αντιφατικό, αν όχι και παθογόνο το γεγονός ότι δεχόμαστε "διπλά μηνύματα", όταν καθημερινά σχεδόν μαθαίνουμε για σκάνδαλα, οικονομικά, πολιτικά και άλλα, για ιλιγγιώδη ποσά, για στήριξη των τραπεζών.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας θα υποστήριζαν υποθέτω ότι δεν είμαστε αντιμέτωποι μόνο με μία κρίση, αλλά με πολλές, και όχι απλά από το φθινόπωρο του 2008, αλλά εδώ και αρκετό καιρό.
Η κρίση δεν είναι πρόσφατη και σαφώς δεν είναι μονοδιάστατη. Είναι πολυεπίπεδη και βαθιά∙ συνδέεται άμεσα με κρίση αξιών, με κρίση στις σχέσεις, με κρίση των θεσμών, των ιδεολογιών, των θρησκευτικών πεποιθήσεων, με έλλειψη στόχων, με απουσία επικοινωνίας και με την αλλοτρίωση: έχοντας απομακρυνθεί από τις πραγματικές μας ανάγκες, τις ανθρώπινες σχέσεις, απεμπολώντας αξίες, οράματα, στόχους, άμυνες, αντιστάσεις, ξεπουλώντας ακόμα και την ιδιωτικότητά μας για να συλλέξουμε αγαθά και εξουσίες που δήθεν θα μας προσέφεραν ικανοποίηση και ίσως ευτυχία και ευημερία, δεν ακούσαμε τα προειδοποιητικά σήματα ότι βρισκόμαστε σε λάθος δρόμο.
Ακόμα και να ξεπεραστεί άμεσα η κρίση στην οικονομία [δεν ξέρω πώς], πολύ αμφιβάλλω εάν θα ήταν εύκολο να γινόταν το ίδιο με τις υπόλοιπες μορφές αυτής της κρίσης.
Οι ειδικοί ψυχικής υγείας έχουν ίσως περισσότερη δουλειά το πρώτο εξάμηνο τού 2009 συγκριτικά με άλλες χρονιές, αλλά αυτό δε συμβαίνει μόνο λόγω του στρες ή άγχους εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, όπως παρουσιάζεται στα ΜΜΕ ∙ η τελευταία ίσως απλά έκανε πιο εμφανή την αβεβαιτότητα, την ανασφάλεια και τα κενά που υπήρχαν...
η τελευταία ίσως απλά έκανε πιο εμφανή την αβεβαιτότητα, την ανασφάλεια και τα κενά που υπήρχαν...
