Δευτέρα 21 Ιουλίου 2008

Όσοι εργάζονται με το παραπάνω και προσφέρουν, πρέπει και να φαίνονται...

Όσο διαπιστώνω ότι στις μέρες μας επικρατεί ολοένα και περισσότερο η νοοτροπία της "αρπαχτής", του γρήγορου κι εύκολου, αγόγγυστου κέρδους, του "βολέματος" και της γρήγορης κοινωνικής, οικονομικής και εργασιακής ανόδου και αναγνώρισης, αντί να απελπίζομαι ή να θέλω να εγκαταλείψω τη χώρα όπως πολλοί άλλοι που απήυδησαν με την αναξιοκρατία και την ανέλιξη ατόμων που δεν κόπιασαν για να αποκτήσουν κάτι ή θεωρούν δεδομένο ότι η επιτυχία συνδέεται μόνο με παχυλούς μισθούς ή μονιμότητα στο δημόσιο και ελάχιστο μόχθο, μου δημιουργείται η ανάγκη να εξάρω τις προσπάθειες κάποιων ανθρώπων που γνωρίζω ότι εργάζονται.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στον κόπο που αφιερώνουν στην κύρια εργασία τους, ούτε μόνο στην υπευθυνότητα με την οποία αντιμετωπίζουν όποιο έργο τούς ανατεθεί ή αναλάβουν.
Οι άνθρωποι αυτοί για τους οποίους θέλω να μιλήσω, αφιερώνουν πολύ περισσότερο χρόνο στο να φέρουν σε πέρας όσα έχουν αναλάβει, όχι απλά για να τα διεκπεραιώσουν, αλλά για να έχουν ένα πραγματικά καλό αποτέλεσμα, όχι από ματαιοδοξία, ούτε από καιροσκοπία, αλλά πάντα με αίσθημα ευθύνης, τελειοθηρία, μεράκι, αρκετό άγχος ώστε να προσφέρουν το κάτι παραπάνω, όχι μόνο στην εργασία τους, αλλά και στις ποικίλες ενασχολήσεις και χόμπυ τους.
Επιλέγω να μιλήσω για αυτούς, γιατί μάλλον δύσκολα θα μιλούσαν οι ίδιοι για το έργο τους [δεν τους αρέσει να επαίρονται], αλλά δύσκολα θα τους το αναγνώριζαν και πολλοί άλλοι σήμερα που το να κοπιάζεις και να δίνεις χρόνο όχι μόνο για να κάνεις καλά τη δουλειά σου, αλλά και για να είναι άριστο και οτιδήποτε άλλο με το οποίο ασχολείσαι, θεωρείται το λιγότερο ανοησία.
Θέλω όμως και να είμαι ειλικρινής: με όλους σε όσους αναφέρομαι σε αυτό το κείμενο, υπάρχει μια φιλική σχέση, που μπορεί να είναι και συνάρτηση όλων των παραπάνω. Ίσως έτσι να αδικώ άλλους που δε γνωρίζω, για τους οποίους θα γράψω, εφόσον μάθω το έργο τους. Ίσως να αδικήσω και άλλους γνωστούς μου αν δεν κάνω αναφορά και σε αυτούς. Σε επόμενο κείμενο θα μιλήσω και για αυτούς.
Προς το παρόν, ας μου επιτραπεί να κάνω λόγο για όσους έχω προσωπική γνώση του έργου τους.
Συμφοιτητές στην ίδια σχολή που σπούδασα κι εγώ, στο Ρέθυμνο, η Ευαγγελία Κατέρη και Γιώργος Κανδύλης, είναι δύο άτομα στα οποία με εξέπλησσε πάντα η ικανότητά τους να μπορούν να συνδυάζουν την εργατικότητα, την υπευθυνότητα, τη συνέπεια και τη μεθοδικότητα με την προσωπική ζωή, αλλά και την ψυχαγωγία. Όσο και αν κατά καιρούς δυσκολεύτηκαν ώστε να πετύχουν αυτό το συνδυασμό, πιστεύω ότι είναι σε καλό δρόμο για να πετύχουν μια ζωή με προσωπική όσο και επαγγελματική ικανοποίηση και καταξίωση. Είναι από τα λίγα άτομα που γνωρίζω που έχουν κρατήσει την ισορροπία αυτή και αντλούν δύναμη από τις φιλικές και προσωπικές τους σχέσεις, για να αντεπεξέλθουν στα πολλαπλά τους έργα. Πρόκειται για δύο άτομα που έχουν ιδέες, γνώσεις, ικανότητες, αισιοδοξία, συστατικά απαραίτητα για να κάνω λόγο για δύο φερέλπιδες επιστήμονες και ισορροπημένους ανθρώπους.
Ίσως για όλα αυτά να έχουν συμβάλει και οι σύντροφοί τους και επίσης πολυάσχολοι, Νίκος και Κωνσταντίνα, που επίσης είναι συνάδελφοι.
Συνάδελφοι είναι και ο Ηρακλής Ηρακλέους και ο Σπύρος Ρούσσινος. Και αυτοί δεν αρκέστηκαν σε ένα πτυχίο. Νοσηλευτές και οι δύο - ο Ηρακλής στην Κύπρο κι ο Σπύρος στην Αθήνα- συνέχισαν τις σπουδές τους στην ψυχολογία κάι όχι μόνο. Ο Ηρακλής συνδυάζει οικογενειακή ζωή, με εργασία, σπουδές και το πάθος του για τη φωτογραφία. Ο Σπύρος, ολοκληρώνοντας μεταπτυχιακό και ειδιεκεύσεις σε ψυχοθεραπείες, δημιούργησε μαζί με συναδέλφους μια ειδική ομάδα για αντιμετώπιση κρίσεων και τραυματικών συμβάντων, πρωτοπορώντας.
Από τον Πανεπιστημιακό χώρο εξ αρχής και ακόμα και σήμερα ξεχωρίζω το Ρόμπερτ Μέλλον και το Μάριο Πουρκό. Αμφότεροι είναι από τα πιο υπεύθυνα και εργατικά άτομα στο χώρο της Ακαδημαϊκής Ψυχολογίας στην Ελλάδα, με πραγματικό ενδιαφέρον για την επιστήμη τους, με ενδιαφέρον για το φοιτητή, τον οποίο δεν αντιμετώπισαν ποτέ ως κατώτερο, χωρίς ματαιοδοξία ούτε οπορτουνισμό, αλλά με στόχο την προαγωγή της επιστήμης μας και τη μόρφωση και καθοδήγηση των φοιτητών τους, στο πλευρό των οποίων στέκονται πάντα και αποτελώντας πρότυπο για το μόχθο τους, χωρίς ποτέ να ξεγελάσουν τους μελλοντικούς επιστήμονες, χωρίς να τους χρησιμοποιήσουν ως άμισθους υπαλλήλους όπως αρκετοί ακαδημαϊκοί που καπηλεύονται τις ιδέες των φοιτητών τους. Είμαστε τυχεροί όσοι είχαμε μαθήματά τους ή συνεργαστήκαμε μαζί τους.
Το ίδιο πάθος μοιράζονται και ο Γιάννης Κοκκινάκης και ο Λεωνίδας Πυργάρης, καθηγητές στη Μέση Εκπαίδευση, φιλότιμοι, με αγάπη τόσο για τη δουλειά τους όσο και για τους νέους που μορφώνουν. Δεν αρκούνται στο να κάνουν απλά τη δουλειά τους αλλά επιμένουν στο να βελτιώνονται, παρόλο που τα χρόνια που εργάζονται θα μπορούσαν να τους έχουν φθείρει, μετά από πλείστες απογοητεύσεις.
Τέλος, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο φίλους μου στη Χίο, τους οποίους ένα από τα στοιχεία που τους συνδέει είναι το μοναδικό προϊόν του νησιού, η μαστίχα. Ο Δημήτρης Κοκκινάκης και ο Μίλτος Σαραντινίδης, συμμαθητές στο παρελθόν, πλέον ασχολούνται από αλλο μετερίζι ο καθένας με τη μαστίχα. Ο Δημήτρης, φαρμακοποιός, έχει καταφέρει να έχει αναγνωριστεί από τους πραγματικούς πνευματικούς ανθρώπους της Χίου, αλλά και όχι μόνο, για τη συνεχή και αδιακοπη έρευνά του για τη μαστίχα που έχει αποτυπωθεί σε αρκετά συγγράμματα, για την εντρύφησή του στην ιστορία της φαρμακευτικής αλλά και της Χίου που έχει παρουσιαστεί σε συνέδρια και στο εξωτερικό, για τη συμμετοχή του στη δημιουργία μουσείου φαρμακευτικής, σε χωριό εκτός κέντρου, αλλά και για το κοινωνικό του έργο -με τη δημιουργία συλλόγου αιμοδοτών- και το συγγραφικό και λογοτεχνικό. Ο Μίλτος, χημικός μηχανικός, με μεταπτυχιακό και στη Διοίκηση επιχειρήσεων, παρόλο που χρειάστηκε να αναλάβει διπλό πόστο στην ΕΜΧ, με πολλαπλάσιες ευθύνες και ελάχιστο χρόνο, ανέλαβε και διοικητική θέση στον ΚοιΣΠΕ Ωρίων -για τον οποίο ήδη έχω κάνει λόγο- και κατάφερε να προωθήσει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες που έχουν άξονα το κοινωνικό έργο.
Πραγματικά, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατό να αντεπεξέρχονται σε όλες αυτές τις ευθύνες όλοι αυτοί οι πολυπράγμονες άνθρωποι, και ταυτόχρονα χαίρομαι που μπορούν και να είναι και κάτι παραπάνω από καλοί σε όσα κάνουν, δύνοντας παράδειγμα και κουράγιο στους υπόλοιπους.
Χρειάζονται άνθρωποι που θα ανοίξουν το δρόμο για όσους θα ακολουθήσουν, που θα μπορούν να αντιμετωπίζουν και όσες δυσκολίες θα εμφανίζονται σε αυτήν την κοπιαστική διαδικασία, αλλά νομίζω ότι οι προσπάθειές τους πραγματικά αξίζουν τον κόπο και θα ανταμειφθούν, έστω και μακροπρόθεσμα, όχι τόσο από την αναγνώριση, αλλά από την αύξηση του αριθμού των μιμητών τους.
Υπόσχομαι ότι θα αναφερθώ και σε όσους παρέλειψα εδώ και σε όσους ακόμα δεν έχω γνωρίσει τον κόπο τους.

Σάββατο 19 Ιουλίου 2008

Ψυχολογική στήριξη ...χρειάζεται η ψυχική υγεία εν Ελλάδι...

Μολονότι είμαι σχετικά νέος επαγγελματίας στο χώρο της ψυχικής υγείας, μπορώ να έχω μια εικόνα για την κατάσταση που επικρατεί, τουλάχιστον όσον αφορά σε τοπικό επίπεδο [μιλάω για τη Χίο], αν και πιστεύω ότι δεν περιορίζονται μόνο στο νησί μου οι συνθήκες που θα περιγράψω...
Λαμβάνοντας υπόψη το πλαίσιο εργασίας τόσο των δομών που εργάστηκα ή εργάζομαι και εκείνων για τις οποίες γνωρίζω ή έχω και κάποια συνεργασία, μπορώ να πω ότι στην πλειοψηφία τους αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα, τόσο ως προς την οικονομική τους στήριξη, όσο και αναφορικά με τη θεσμική τους κατοχύρωση.
Οι περισσότεροι φορείς λειτουργούν υπό συνθήκες αβεβαιότητας για το μέλλον τους. Αρκετές δομές βασίζονται σε προγράμματα χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τα οποία είναι ετήσια ή 18μηνα. Με το πέρας αυτού του διαστήματος, οι εργαζόμενοι δε γνωρίζουν όχι μόνο αν θα έχουν σταθερή μισθοδοσία, αλλά ούτε καν εάν θα εξακολουθήσουν να υφίστανται οι δομές αυτές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα στη Χίο είναι το "Κέντρο Στήριξης Οικογένειας", που μετά από 1,5 χρόνο λειτουργίας, δεν υπάρχει πλέον.
Ανάλογες συνθήκες αντιμετωπίζουν και οι επαγγελματίες σε άλλες δομές, όπως το Κέντρο Ημέρας, η Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας και τα "Βοήθεια στο Σπίτι". Τα τελευταία προγράμματα έχουν επανειλημμένα διαμαρτυρηθεί για τα προβλήματα που εξακολουθούν να αντιμετωπίζουν. Πρόσφατα βρέθηκε για άλλη μια φορά μετέωρο και το Κέντρο Δημιουργικής Απασχόλησης ΑμεΑ, όπου έχω εργαστεί, το οποίο κινδυνεύει να αποδυναμωθεί αν αλλάξει το καθεστώς χρηματοδότησης και μείνουν εκτός του προγράμματος οικογένειες στις οποίες δεν είναι εργαζόμενες οι μητέρες [ορισμένες είναι υπερήλικες ή συνταξιούχοι].
Για την αβεβαιότητα που αφορά στο Κέντρο Πρόληψης έχω ήδη κάνει αναφορά σε προηγούμενο κείμενο, πριν από λίγες μέρες.
Οι συνθήκες αυτές κινδυνεύουν να επηρεάσουν τόσο τη διάθεση, την προσφορά και την προθυμία των εργαζομένων, που μένοντας απλήρωτοι και ζώντας με ανασφάλεια, δυσκολεύονται να παράσχουν επααρκώς τις υπηρεσίες τους.
Είναι κρίμα σε ένα νησί που έχει τα τελευταία χρόνια πρωτοπορήσει στα θέματα της ψυχικής υγείας, να γίνονται 2 βήματα εμπρός και μετά 10 πίσω.
Από τη στιγμή που οι δομές ψυχικής υγείας καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες, είναι εκ των ων ουκ άνευ η σταθερή και αδιάλειπτη χρηματοδόητησή τους, αφενός, και η θεσμική τους στήριξη, αφετέρου.
Σε μιαν εποχή που χαρακτηρίζεται από έλλειψη αξιών και στόχων πέραν όσων αφορούν στην κατανάλωση ή αυτοπροβολή, σε ένα κοινωνικό πλαίσιο με ελάχιστη ανοχή στη διαφορετικότητα και στην αδυναμία, όπου ο μέσος πολίτης είναι υποχρεωμένος να βρίσκει διπλή εργασία για να ανταποκριθεί στις [πραγματικές ή πλασματικές] ανάγκες του ίδιου και της οικογένειάς του, οι συνθήκες είναι "ευνοϊκές" για την εκδήλωση πλείστων ψυχολογικών προβλημάτων. Ωστόσο, ο ρόλος των φορέων και των επαγγελματιών ψυχικής υγείας, οι οποίοι θα μπορούσαν να αποτελέσουν τροχοπέδη για την αύξηση του αριθμού των εκδηλώσεων ψυχικής δυσφορίας, παραμένει παραγκωνισμένος.
Ορισμένοι το απόδίδουν στην αδυναμία της κοινωνίας μας να αποδεχτεί τον Άλλο (ψυχικά πάσχοντα, εξαρτημένο, διαφορετικό εν γένει).
Προσωπικά, πιστεύω ότι αυτή η θέση αντανακλά ένα μόνο μέρος του πραγματικού προβλήματος, διότι νομίζω ότι ανάλογα προβλήματα αντιμετωπίζει γενικότερα η υγεία στην Ελλάδα. Οι λόγοι της ουσιαστικής απαξίωσης της ψυχικής υγείας, κατ' εμέ, έχουν να κάνουν με θέματα προτεραιοτήτων: η επίσημη πολιτεία δεν επενδύει παρά μόνο μερικά ψίχουλα στην ψυχική υγεία και την ειδική αγωγή, διότι δεν επιφέρουν κέρδος [στους πολιτικούς, όχι στο Κράτος], ούτε και ουσιαστικό αριθμό ψήφων.
Η παρουσία των πολιτικών περιορίζεται στα εγκαίνια της εκάστοτε δομής, όπου και φωτογραφίζονται για να προβληθούν στα τοπικά ή πανελλαδικά ΜΜΕ και για να συγκαταλέξουν τη "συμβολή" τους στο κοινωνικό έργο με "δημιουργία δομών" στα προεκλογικά προσπέκτους με τα πλουσιότατα βιογραφικά.
Ελπίζω η κατάσταση να αλλάξει, διότι η έλλειψη ή υπολειτουργία των φορέων της ψυχικής υγείας και της ειδικής αγωγής θα έχει σίγουρα αρνητικές επιπτώσεις.

Παρασκευή 18 Ιουλίου 2008




Θα ήθελα, εκ μέρους των φορέων που συνεργαστήκαμε για τη διοργάνωση της 2ης Γιορτής Ψυχικής Υγείας, να ευχαριστήσω όλους όσοι συμμετείχατε ή συνεισφέρατε στο να διεξαχθεί η εκδήλωση αυτή. Στόχος μας ήταν να διαδοθούν τα μηνύματα που αφορούν στην ψυχική υγεία, και φέτος κυρίως για την καταπολέμηση του στίγματος της κατάθλιψης και για την πρόληψη των τροχαίων και την οδική ασφάλεια.Οι φορείς ψυχικής υγείας του νησιού μας θα είναι κοντά σε όποιον μας χρειάζεται και θα δηλώνουν δυναμικά το παρών σε δραστηριότητες που ποράγουν το ανθρώπινο και κοινωνικό πρόσωπο των υπηρεσιών ψυχικής υγείας, παρά τα πλείστα θεσμικά, οικονομικά και άλλα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, κατεξοχήν λόγω έλλειψης στήριξης.

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2008


Η πρόσκληση του Κοινωνικού συνεταιρισμού Ωρίων για τα εγκαίνια του κατάστήματος παιδαγωγικού παιχνιδιού "MindSchool Παίζω και Μαθαίνω", στη Χίο, στη Φάρκαινα, σήμερα 17/7, στις 20.00.
Το κατάστημα έχει διπλό στόχο: την ομαλή ένταξη ατόμων που έχουν αντιμετωπίσει ψυχακοινωνικές δυσκολίες μέσω της εργασίας και την προαγωγή του παιχνιδιού με παιδαγωγικό χαρακτήρα. Φιλοσοφία του "MindSchool Παίζω και Μαθαίνω" είναι ότι τα παιδιά μπορούν να μάθουν μέσα από το παιχνίδι, γεγονός που υποστηρίζεται και από ερευνητικά δεδομένα και ψυχολογικές θεωρίες.

...κατόπιν εορτής

Μια μέρα μετά τη 2η Γιορτή Ψυχικής Υγείας, τα συναισθήματα είναι ανάμικτα:
από τη μια η κούραση και προβληματισμός για κάποια πράγματα που εξελίχθηκαν διαφορετικά από το προγραμματισμένο και, από την άλλη, συγκρατημένη αισιοδοξία για τη διάδοση του μηνύματος της γιορτής.
Στόχος ήταν να ευαισθητοποιηθεί τουλάχιστον η τοπική κοινωνία για την πρόληψη των τροχαίων και για την οδική ασφάλεια, αφενός, και για την καταπολέμηση του στίγματος για την κατάθλιψη, αφετέρου.
Χρειάζεται κάποιος χρόνος για να αξιολογήσουμε εάν έχουν αφομοιωθεί τα μηνύματα που επιθυμούσαμε να δώσουμε.
Παράλληλα, θα ήθελα να πω κι ότι παρόλο που δώσαμε περισσότερο βάρος - σαν επαγγελματίες ψυχικής υγείας- σε ό,τι αναλογεί στη διαμόρφωση υπεύθυνων συμπεριφορών για την οδική ασφάλεια, δεν ξεχνάμε ότι μερίδιο ευθύνης αναλογεί και στηνη επίσημη πολιτεία την οποία επιθυμούμε να κινητοποιήσουμε ώστε να δείξει έμπρακτα το ενδιαφέρον της. Τα τροχαία είναι συμβάντα με αιτολογία που είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων, ατομικών, κοινωνικών αλλά και πολιτικών: η κατασκευή κατάλληλων οδικών δικτύων η προαγωγή της ασφαλούς οδήγησης και η διασφάλιση της τήρησης ενός πλαισίου [να μη βλέπουμε 12χρονα να οδηγούν τα μηχανάκια] είναι ευθύνη και της πολιτείας και των πολιτών.

Δευτέρα 14 Ιουλίου 2008

Γιορτή Ψυχικής Υγείας

Το Κέντρο Πρόληψης Χίου, όπου εργάζομαι, και ο ΚοιΣΠΕ Χίου, μαζί με άλλες δομές [Κέντρο Ημέρας Χίου, ΚεΚΥΚΑμεΑ, Κέντρο Παιδιού & Εφήβου, Κινητή Μονάδα Ψυχικής Υγείας, Ψυχιατρικό Ξενώνα & Προστατευόμενα διαμερίσματα καθώς και το νοσοκομείο Χίου], συμμετέχουμε σε μιαν επιτροπή ψυχικής υγείας, την ΤΕΨΥ Ν. Χίου, που φέτος διοργανώνει, για 2η χρονιά, μαζί με την αστυνομική διεύθυνση του νησιού μια γιορτή ψυχικής υγείας.
Η φετινή διοργάνωση είναι αφιερωμένη στην οδική ασφάλεια, στην πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων, καθώς και στην καταπολέμηση του στίγματος της κατάθλιψης.
Η γιορτή θα γίνει την Τετάρτη 16/7 στις 18.00 στο Δημοτικό Κήπο, στο κέντρο της Χίου, με αθλητικές δραστηριότητες, ζωγραφική και άλλες δημιουργίες και διαγωνισμό βραδυπορίας με μηχανές [κερδίζει όποιος οδηγεί πιο αργά]. Με το πέρας των δραστηριοτήτων λίγο μετά τις 8.00 μμ, μεταφερόμαστε στη συναυλία της Χάρις Αλεξίου, στις 9.00 στο Δημοτικό Στάδιο.
Στόχος της γιορτής είναι να ευαισθητοποιηθεί η τοπική κοινωνία, οι πολίτες και η τοπική αυτοδιοίκηση, ότι χρειάζεται αλλαγή στάσης για να περιοριστεί ή ακόμα και να μηδενιστεί -ει δυνατόν- ο αριθμός των τροχαίων ατυχημάτων.
Τα συνθήματά μας είναι "Είμαι τρελός για ζωή", "Το κράνος είναι μαγκιά" [ένα σύνθημα που είχαν δημιουργήσει οι συμμαθητές ενός άτυχου 16χρονου που πρόσφατα "έφυγε" σε τροχαίο δυστύχημα] και το ήδη γνωστό "η ζώνη σε δένει με τη ζωή".
Επίσης, στόχος μας είναι να γίνει γνωστό ότι η κατάθλιψη αφορά σε μια συναισθηματική διαταραχή που επηρεάζει τις ζωές πολλών ανθρώπων, αλλά αντιμετωπίζεται.
Από το πρωί της Τετάρτης θα γίνεται ενημέρωση και διανομή ενημερωτικών φυλλαδίων από εκπροσώπους των δομών στην Απλωταριά, ενώ από νωρίς ώς και τις 20.00 θα είμαστε στο Δημοτικό Κήπο και θα περιμένουμε όσους ενδιαφέρονται.

Κέντρα Πρόληψης

Σαν εργαζόμενος σε Κέντρο Πρόληψης, αντιμετωπίζω, ειδικά την τελευταία διετία, ένα καθεστώς ανασφάλειας, μιας και ακόμα δεν έχουν λυθεί θεσμικά και οικονομικά ζητήματα για τις τα κέντρα πρόληψης και τις συναφείς δομές.
Η αίσθηση και άποψη αυτή πιστεύω ότι δεν εκφράζουν αποκλειστικά εμένα, καθώς αρκετοί συνάδελφοι έρχονται αντιμέτωποι με ανάλογες και ίσως και δυσκολότερες συνθήκες.
Καθημερινά νιώθουμε μια περιρρέουσα ατμόσφαιρα, όπου ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες μιλάνε μέχρι και για κατάργηση των κέντρων πρόληψης ή για ασαφή τροποποίηση του ρόλου και της λειτουργίας τους.
Ήδη αντιμετωπίζουμε ελλιπή, μη σταθερή χρηματοδότηση, αβεβαιότητα για το επόμενο διάστημα [κάποιοι συνάδελφοι περίμεναν ώς και 6-7 μήνες να πληρωθούν, λόγω μη χρηματοδότησης των κέντρων όπου εργάζονται], ενώ η ανασφάλεια αρκετών επιτείνεται από το γεγονός ότι οι συμβάσεις που έχουν είναι ορισμένου χρόνου και δε γνωρίζουν εάν θα συνεχίσουν να ανανεώνονται.
Εντωμεταξύ, η επίσημη πολιτεία δίνει απλά ασαφείς υποσχέσεις.
Μολονότι από πολλούς αναγνωρίζεται τόσο το έργο και η αποτελεσματικότητα, όσο και η αναγκαιότητα των Κέντρων Πρόληψης, οι δομές αυτές έχουν μείνει χωρίς ουσιαστική και συνεχή θεσμική και οικονομική στήριξη, με κίνδυνο να υπολειτουργήσουν, σε μια περίοδο που πολλαπλασιάζονται οι συνθήκες που μπορούν να διογκώσουν το φαινόμενο της της χρήσης ουσιών και της εξάρτησης.
Αισθάνομαι ότι παρά τις συνεχείς προσπάθειές μας να γίνουν γνωστά τα αιτήματά μας, δεν έχουν προβληθεί επαρκώς, μιας και για αρκετά ΜΜΕ επικρατούν άλλα θέματα.
Για περισσότερη πληροφόρηση για το έργο των κέντρων πρόληψης, αλλά και για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν, μπορεί κάποιος να απευθυνθεί στην ιστοσελίδα του σωματείου μας:

Κοινωνικός Συνεταιρισμός Ωρίων και παιδαγωγικό παιχνίδι MindSchool

Συμμετέχοντας εδώ και 4 χρόνια στις εργασίες του Κοινωνικού Συνεταιρισμού Χίου "Ωρίων" (ΚοιΣΠΕ Το.Ψυ. Ν. Χίου), έχω δει την ευαισθησία και την προσπάθεια για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα, με την προαγωγή της κοινωνικόποίησής τους και την προσπάθεια να ενταχθούν σε ένα ασφαλές εργασιακό πλαίσιο.
Μέσα σε αυτό το συνεταιρισμό συμμετέχουν ειδικοί ψυχικής υγείας, ψυχικά πάσχοντες και διάφοροι φορείς.
Στόχος είναι να αναπτυχθούν επιχειρηματικές δραστηριότητες, στις οποίες θα μπορούν να εργάζονται ψυχικά πάσχοντες, μέλη του συνεταιρισμού, με τη στήριξη ειδικών.
Σε αυτό το πλαίσιο, αναπτύχθηκε μιακαινοτόμος πρωτοβουλία: το κατάστημα "MindSchool: Παίζω & Μαθαίνω". Είναι ένα ιδιαίτερο κατάστημα παιχνιδιών, που περιλαμβάνει αποκλειστικά παιδαγωγικά παιχνίδια, ταξινομημένα σύμφωνα με την ανάπτυξη δεξιοτήτων, την ηλικία και τα ενδιαφέροντα των παιδιών. Στο κατάστημα αυτό απασχολούνται άτομα που έχουν αντιμετωπίσει ψυχολογικά προβλήματα, αλλά είναι αρκετά λειτουργικά.
Στους επόμενους άμεσους στόχους του συνεταιρισμού "Ωρίων" είναι η δημιουργία θερμοκηπίου, για βιολογικές καλλιέργειες και η επεξεργασία μαστίχας.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών, λειτουργεί στα πλαίσια του "Ωρίωνα", μια καντίνα, στον Άγιο Αιμιλιανό, στη Χίο, στην οποία εργάζονται και ψυχικά πάσχοντες.

Για να επικοινωνήσει κάποιος με τον ΚοιΣΠΕ "Ωρίων":
Τηλ: 22710.40400
Για να επικοινωνήσει κάποιος με το κατάστημα:
E-mail: mailto:mailtomindschool@kspechios.gr
τηλ.:22710-81999, fax: 22710-81998
******Δε θα προέβαινα σε προώθηση μιας ανάλογης δραστηριότητας, ούτε θα διάφήμιζα ένα κατάστημα, εάν δεν επρόκειτο για μέρος του έργου και των δράσεων ενός φορέα, ενός κοινωνικού συνεταιρισμού που παράγει κοινωνικό έργο και έχει στόχο να καλυτερεύσει τη ζωή συμπολιτών μας με προβλήματα, να τους εντάξει στο κοινωνικό σύνολο και να άρει το στίγμα της ψυχικής διαταραχής με το να αποδείξει στην τοπική κοινωνία την ικανότητα των μελών του για εργασία.*******